Hoe de krapte op de arbeidsmarkt oplossen?

Zet maatwerkers in voor basistaken in allerlei sectoren.
Voor wie er dag in dag uit mee bezig is, zal het waarschijnlijk niet als een verrassing klinken dat het anno 2019 geen evidentie is om vacatures ingevuld te krijgen. Integendeel. Er heerst krapte op de Belgische arbeidsmarkt. En er is niet meteen beterschap op komst. Sterker nog, als we de studies mogen geloven, zal de krapte op de arbeidsmarkt alleen maar verder uitdiepen.

Minder werkkrachten voor meer banen

Een belangrijke reden hiervoor is dat het aantal beschikbare werkkrachten de komende jaren zal afnemen. Omdat de babyboomgeneratie stilaan op pensioen gaat, zullen er voor de 100 mensen die de markt verlaten, slechts 82 nieuwe werkkrachten in de plaats komen.
Daarnaast zullen er de komende jaren een pak meer jobs bijkomen. Koepelorganisatie Agoria en de verschillende arbeidsbemiddelingsdiensten berekenden in september 2018 dat er voor elke vacature die verdwijnt er gemiddeld 3,7 in de plaats zullen komen. Volgens deze studie zal de vraag naar werkenden het aanbod overtreffen vanaf 2021, en zal de kloof tussen vraag en aanbod tot minstens 2030 steeds groter worden.

Maatwerkbedrijven spelen cruciale rol

Hoe kunnen we voorkomen dat het zo’n vaart loopt? De eerder vernoemde studie van Agoria haalt zelf enkele remedies aan, zoals de massale omscholing van werkenden en werkzoekenden, de upgrade van de vaardigheden, via een intensief activeringsbeleid…

De maatwerkbedrijven spelen een cruciale rol in elk van die strategieën. Zij beschikken immers over zeer gemotiveerde arbeidskrachten die met veel trots en goesting repetitieve taken uitvoeren. Taken die vandaag nog al te veel gebeuren door overgekwalificeerd personeel.

Neem nu de zorgsector, een sector die zwaar te lijden heeft onder de krapte op de arbeidsmarkt. Nochtans zijn er tal van taken binnen de zorginstellingen die zich perfect lenen voor doelgroepmedewerkers van maatwerkbedrijven. Dat blijkt uit enkele ESF-projecten waarbinnen de mogelijkheden tot samenwerking tussen sociale economie en de zorgsector verkend werden. Tijdens deze projecten voerden de arbeiders van maatwerkbedrijven enkele eenvoudige logistieke opdrachten uit die vandaag nog door het zorgende personeel worden uitgevoerd: maaltijden ronddelen, patiënten bijstaan in het onderhoud van hun kamers… De projecten bleken een schot in de roos. Heel wat doelgroepmedewerkers konden na afloop van het project in de zorginstelling aan de slag, en voor het zorgend personeel kwam er zo meer tijd vrij om te besteden aan de zorg van de patiënten.

Wat deze projecten hebben aangetoond, is ook van toepassing op tal van andere sectoren. Denk maar aan de vele overheidsinstellingen in ons land, cultuur en toerisme, landschapsinrichting, afval inzamelen en sorteren, enzovoort. Elk van deze sectoren telt tal van eenvoudige, repetitieve basistaken die zich perfect lenen voor de arbeiders van maatwerkbedrijven: mensen die langdurig ziek zijn (geweest), nieuwkomers, ouderen, mensen met een beperking, enzovoort.

Kortom, door een nauwere samenwerking tussen maatwerkbedrijven en reguliere bedrijven wordt het aanwezige arbeidspotentieel beter benut. Doelgroepmedewerkers zijn aan de slag, kunnen doorgroeien naar een vaste baan in een regulier bedrijf. Werknemers van de reguliere bedrijven kunnen zich meer en beter toeleggen op de job waarvoor ze gekwalificeerd zijn. Een win over de ganse lijn dus.